Na jarenlang als contrabassist op de podia van Belgische en Europese jazzclubs te staan, legt Axel Gilain zijn contrabas aan de kant om terug te keren naar zijn eerste liefdes: zang en gitaar. De drang om het heft in eigen handen te nemen en zich te distantiëren van zijn rol als side-man kwam al naar voren in 2013 met een kwartetalbum “Talking to the Mlouk”, nog steeds op contrabas, gevolgd in 2014 door het eerste album van Kangling “Echoes of Distant Voices”, en daarna “Graceful Machines” in 2019 en “Dancing on my Own” in 2022. Vandaag begint Axel aan een nieuw hoofdstuk, solo op het podium. En niet zomaar: hij wil intimiteit creëren en neemt daarom de tijd om scenografieën te ontwikkelen met aandacht voor licht en schriftuur.

Om zijn nieuwe soloalbum te presenteren, brengt Axel Gilain zijn nummers, zang en gitaar, gecombineerd met geluiden, gedachten en fragmenten van interviews die worden afgespeeld op een cassettespeler, een onvolmaakt en nostalgisch object. Een waakdroom waarin het cinematografische licht deze intieme reis in scènes snijdt, doordrenkt van stiltes en ademhalingen.